Θεσσαλονίκη 1

Θεσσαλονίκη.Σταυροδρόμι. Δρόμοι. Ποτάμια. Θάλασσα. Ένα παλιό φρούριο, μια θαμπή Ιστορία ξεφτισμένη. Αδιάφορη σχεδόν για τους σημερινούς κατοίκους της. Με μικρές αναλαμπές. Ιστορική μνήμη σαν μπάζα αρχαίων μνημείων. Σπασμένα σώματα συνέχειας. Φωταγωγημένα μνημεία. Φωταγωγημένη μνήμη. Ζωντανό μουσείο με κενά χρόνου, μνήμης, ιστορίας.
Μετρό, έργα, σκαμμένοι δρόμοι από έναν μετροπόντικα που ξύνει τα σπλάχνα της και δέχεται αντίσταση από συμπαγείς χρόνους και πολιτισμούς που μπάζωσαν ρέματα και δρόμους, πηγάδια και διεξόδους σε άλλους κόσμους. Πορφύρα και χρυσός. Αλήθεια; Φτώχεια και εξαθλίωση. Ακόμη;
Gum laser, τσίχλες στα πεζοδρόμια.
Junkies, homeless και ζητιάνοι. Όμορφα ηλιοβασιλέματα. Μαύροι πωλητές, λευκοί αγοραστές. Ασπρόμαυρες συνδιαλλαγές. Πουλώντας πλαστή μουσική –πειρατές της μουσικής. Ποιος σκότωσε τη μουσική; Η πειρατεία ή η αισχροκέρδεια; Η έλλειψη έμπνευσης μήπως. Η σφαγή για το copyright. Το δικαίωμα του αυθεντικού.
Freedom is just another word for nothing left to loοse. Φεύγοντας πέρα μακριά. Αφού υπάρχει το λιμάνι υπάρχει και η διέξοδος. Η λύση της φυγής. Κοιτάζοντας τα κάστρα. Ως πότε ταμπουρωμένοι εκεί. Περίκλειστοι από βουνά και θάλασσα σε μια ναρκισσιστική αυτοδικαιωτική μοίρα. Ανακυκλώνοντας όνειρα και ελπίδες.
Sex. Sex shops. Αγοραίο sex. Cyber sex. chatting live flesh, η αποθέωση του αντικειμένου. Ηδονή και φετιχισμός. Έρωτας what’s that?
Loneliness. Ok!
Ανεμελιά. Nothing happens.
Καφετέριες παντού. Ένα τεράστιο δίκτυο από χρησιμοποιημένα καλαμάκια φραπέδων. Άπειρη πλαστική ύλη που τη γέννησε η χαλάρωση με ένα φραπέ. Τι είναι αυτό. Απλά σκουπίδια. Απλά σαπίλα. Είναι φιλοσοφία; Πιο πολύ από σκουπίδια λιγότερο από φιλοσοφία.
Αγαπημένα πρόσωπά και φτώχεια. Δε συμβαίνει τίποτα γέλια και ποτά. Μια ιστορία. Αγάπη, πάθος, μίσος, αδικία. Κάβλες. Ποιος είμαι και που ανήκω. Άγνωστο αιώνιο ερώτημα. Άγνωστη μέσα μου πανίδα.
Ψυχοθεραπεία.
Κυνισμός. Ο έρωτας έχει κόψει τις φλέβες του και πέθανε. Δε ζει πια. Ό,τι κινείται δεν έχει πια σχέση μ’ αυτόν. Απέχει μακράν. Τα καραβάκια σφυρίζουν ανέμελα στον κόλπο έναν γνωστό ερωτικό σκοπό. Τον απόηχο ενός επιθανάτιου ρόγχου. Ότι και να χαθεί έχουν χαθεί όλα.
Μαζί. Ποτέ δεν ήμουν.
Αστικά λεωφορεία.
Δε μιμούμαι. Είμαι ίδιος με τους άλλους.

Θεσσαλονίκη 2

Πάρε το χέρι μου να σου δείξω την πόλη. Θα σε κρατώ και θα με κρατάς και όσο θα διανύουμε τους δρόμους και τα στενάκια της, όσο θα βαθαίνουμε στις μικρές ιστορίες των κατοίκων της και θ’ αγγίζουμε σιγά - σιγά το σώμα της μεγάλης ιστορίας της, θα διαγράφεται κι η δική μας μικρή περιπέτεια πάνω στην λευκή σελίδα ζωής που της έχει απομείνει να γράψει: για τα σχέδιά, τα όνειρά, τις αυταπάτες, τις νίκες, τις χαρές, τις απογοητεύσεις και τον έρωτα.
Εδώ είμαστε. Στο τώρα. Το τότε πέθανε. Το μαρτυρούν μνημεία και τάφοι. Επιγραφές και επιτύμβιοι στύλοι. Μια πόλη νεκρή δίπλα σε κάτι που θεωρείται ζωντανό μόνο και μόνο επειδή είναι πιο νέο. Η καινούργια ρυμοτομία σκότωσε την αισθητική. Την βρίσκουμε μόνο στα απολιθώματα της ιστορίας. Όπως τα συναντούμε από τα ψηλά, πάνω στην κορυφή των λόφων της μέχρι κάτω – κάτω στην παραλία της, αλλά και ενδιάμεσα. Ανάμεσα σε πολύβοα μποτιλιαρίσματα και σύγχρονα κτίρια ξεπροβάλλουν ταπεινά και φοβισμένα μνημεία ισχύος και δύναμης, αψίδες θριάμβου και παλάτια ενός παλιού θαμπού πλέον κόσμου, σύμβολα δόξας και υποταγής για τους συγχρόνους τους, ιστορικά τοπία για εμάς. Όσα έχουν απομείνει και δεν έχουν καταστραφεί από αδιαφορία ή αμέλεια. Κερδοσκοπία, ανάγκη, ή κακοήθεια. Πάνω σε κάτι άχρηστο χτίζεται κάτι αναγκαίο πια.
Κι όλα αυτά τα καθαγιάζει ένας ανοιξιάτικος αέρας κάθε χρόνο। Τα ξορκίζει στο πέρασμά του πάνω από τη πόλη, ανακατεύοντας τη σκόνη του παρελθόντος με τη σκόνη του σήμερα, φτιάχνοντας μια μαγική μείξη. Κάτι σαν χρυσόσκονη που πέφτει πάνω της και τυφλώνει τα μάτια του μυαλού και των αισθήσεων και κάνει τα πάντα να φαίνονται μαγικά, ερωτικά. Ένας τσαρλατάνος μάγος αέρας. Όχι, όχι καθόλου υποκινούμενος από τοπικούς αεριτζήδες και καιροσκόπους. Είναι υπεράνω αυτών. Πανούργος, καταφερτζής και μηχανοράφος. Αλλά αέρας, από αλλού φερμένος, απόκοσμος κοινωνός του παραμυθιού και της μέθης.